Na negen maanden van onzekerheid, tijdelijke onderdak en afwachten zijn alle bewoners van de assistentiewoningen Ten Hove in Halle eindelijk weer thuis. De brand die op zaterdag 1 april 2023, om 18:45 uur, uitbrak in het door de Stad Halle beheerde complex aan de Kopheiweg in de Windmoleken-wijk, had alles veranderd. Geen doden, geen gewonden — maar wel een gebouw dat tijdelijk onbewoonbaar werd verklaard. En voor de bewoners, vaak kwetsbare ouderen, betekende dat een hele wereld omgooien.
Het moment dat alles veranderde
Toen de rook zich begon te verspreiden in de gangen van de assistentiewoningen, reageerde de Brigade Halle meteen. Volgens de eerste meldingen sprak men van ‘een kleine brand’, maar binnen minuten was het duidelijk: dit was geen kookpan die overkookte. De vlammen hadden zich verspreid naar een gedeelte van de tweede verdieping, waar meerdere appartementen lagen. 22 bewoners, zoals de Stad Halle officieel bevestigde, moesten met spoed worden geëvacueerd. Andere bronnen, zoals Persinfo.org, spraken van 24. Het verschil? Typisch bij noodsituaties: tijdelijke verwarring, dubbele tellingen, of bewoners die even buiten het gebouw stonden en niet meteen werden geregistreerd. Het belangrijkste: niemand raakte gewond. Dat was een opluchting — maar ook het begin van een lange reis.
Een gebouw dat niet meer veilig was
RingTV rapporteerde op 2 april dat het hele complex ‘tijdelijk onbewoonbaar’ was. Dat betekende meer dan alleen schoonmaken. De rook had muurbekleding, vloeren en ventilatiekanalen aangetast. Elektrische installaties moesten worden gecontroleerd, brandwerende scheidingswanden hersteld, en de gehele ruimte gedesinfecteerd. De Stad Halle had geen keus: het moest worden opgeknapt, niet alleen voor veiligheid, maar ook voor waardigheid. De bewoners, veelal met beperkte mobiliteit of cognitieve uitdagingen, konden niet zomaar terug naar een gebouw waar de lucht nog rookte van de schade.
Hoe de stad de bewoners bijstond
De Stad Halle reageerde snel — en met menselijkheid. Op 3 april 2023, nog geen twee dagen na de brand, organiseerde de gemeente een feestmaaltijd voor de geëvacueerde bewoners. Niet in een vergaderzaal, maar in een tent op het terrein van de gemeentelijke sportcentrum. Met warme soep, taart en muziek. ‘Het was niet alleen eten,’ vertelde een verpleegkundige aan VRT NWS. ‘Het was een signaal: jullie zijn niet vergeten.’ De sociale dienst van de stad zorgde voor tijdelijke onderdak in aangrenzende verzorgingshuizen, en sommige bewoners kregen zelfs een eigen verpleegkundige toegewezen die dagelijks kwam kijken. Dat was cruciaal. Voor veel oudere mensen is een brand niet alleen een fysieke ramp, maar ook een emotionele schok — een verlies van veiligheid, van routine, van vertrouwde ruimtes.
Negen maanden wachten — en dan eindelijk terug
De herstelwerken duurden langer dan verwacht. De winter van 2023-2024 bracht extra uitdagingen: koude temperaturen vertraagden het drogen van muren, en leveranciers hadden problemen met de levering van specifieke brandwerende materialen. Maar de Stad Halle bleef communiceren. Maandelijks werden updates verstuurd naar de families, en de bewoners kregen foto’s van de voortgang. Op 16 januari 2024, precies negen maanden na de brand, kondigde VRT NWS aan: alle bewoners zijn terug. De laatste twee, een 89-jarige vrouw met dementie en haar 84-jarige man, verhuisden op 15 januari. ‘Ik herken alles,’ zei ze, terwijl ze haar eigen kruk op de vloer zette. ‘De stoel is nog steeds scheef. Dat is goed.’
Waarom dit belangrijk is
Dit geval is geen isolated incident. In Vlaanderen zijn er meer dan 1.200 assistentiewoningen voor ouderen, waarvan ruim 60% ouder dan 20 jaar is. Veel zijn niet volledig aangepast aan moderne brandveiligheidsnormen. De brand in Ten Hove toont aan dat een snelle evacuatie niet genoeg is — het gaat om de lange termijn. Hoe zorg je dat mensen met beperkingen niet alleen veilig worden gehaald, maar ook met respect en zorg terug kunnen keren? De Stad Halle heeft hier een voorbeeld gegeven: transparantie, geduld, en menselijke aandacht. Geen grote media-aandacht, geen grote budgets — maar wel een sterk besef: dit zijn mensen, geen nummers.
Wat nu?
De gemeente kondigde aan dat ze een evaluatie opzetten van alle andere assistentiewoningen onder hun beheer. Een eerste inventarisatie, volgens een bron binnen de dienst Wonen, toont aan dat minstens drie andere complexen in de regio Halle een vergelijkbare ouderdom en veiligheidsrisico’s hebben. De provincie Vlaams-Brabant wil binnen de komende maanden een regionaal brandveiligheidsplan opstellen, met specifieke eisen voor assistentiewoningen. En de bewoners van Ten Hove? Ze hebben een nieuwe afspraak: elke eerste zaterdag van de maand, een kopje koffie in de gemeenschapsruimte. Met taart. En deze keer, zonder rook.
Frequently Asked Questions
Hoe kon het gebouw negen maanden onbewoonbaar blijven zonder dat de bewoners in nood verkeerden?
De Stad Halle had een goed voorbereid noodplan: alle bewoners werden binnen 24 uur ondergebracht in aangrenzende verzorgingshuizen met vergelijkbare zorgniveaus. Daarnaast kregen ze dagelijkse bezoeken van verpleegkundigen en sociale werkers. De gemeente betaalde ook extra transportkosten en zorgkosten voor de periode, zodat er geen financiële druk ontstond. Het was een intensieve inzet, maar geen bewoner werd achtergelaten.
Waarom waren er verschillende aantallen geëvacueerde bewoners?
Bij noodsituaties zijn eerste tellingen vaak onnauwkeurig. Sommige bewoners waren even buiten het gebouw, anderen werden tijdelijk bij buurappartementen ondergebracht voordat ze werden geregistreerd. De Stad Halle ging uit van 22, omdat dat het aantal was dat via de brandweer en verpleegkundigen werd bevestigd. Persinfo.org gebruikte een andere bron — waarschijnlijk de wijkverpleegkundige — die ook mensen telde die even buiten het complex stonden. Het verschil is klein, maar typisch voor de chaos van de eerste uren.
Is er een verklaring voor de lange hersteltijd?
Ja. Naast de schade aan muren en vloeren moesten ook de elektrische installaties volledig worden vernieuwd volgens de nieuwste normen. Daarnaast moesten specifieke materialen worden besteld die alleen in beperkte hoeveelheden beschikbaar waren. De winter vertraagde het drogen van de muren, en er waren problemen met de levering van brandwerende deuren. De gemeente koos voor kwaliteit boven snelheid — een bewuste keuze om de veiligheid van de bewoners te waarborgen.
Wat gebeurt er met andere assistentiewoningen in de regio?
De Stad Halle heeft een audit gestart van alle 14 assistentiewoningen onder hun beheer. De provincie Vlaams-Brabant wil binnen 6 maanden een regionaal plan opstellen met verplichte upgrades: nieuwe rookmelders, automatische deuren, en betere evacuatiepaden. Het is een eerste stap naar systematische verbetering — niet alleen in Halle, maar in heel Vlaanderen.
